Mackinac Island

Ricks horlogewekker gaat om half acht af. Gauw ga ik naar beneden om even wat beweging te krijgen. In de snikhete fitnesskamer kies ik de elliptische machine. Ik heb maar twintig minuten, maar iets is beter dan niets, denk ik maar.

Boven pakken we gauw in en checken uit het hotel. Bij de McDonald's halen we de gewoonlijke egg mcmuffins. Ook wil ik weer een ijskoffie met magere melk, maar vorige keer zat er zoveel ijs in de medium beker, dat er bijna geen koffie bij kon. Nu bestel ik dus een large. Mijn hemel, wat een verschil, volgens mij zit hier een hele pot koffie in!

Bij Dad is iedereen al wakker en bezig met boterhammen smeren voor de lunch. We hebben besloten een picknick mee te nemen, vant we willen snel door naar het noorden. Ik beleg mijn brood met Dad's verrukkelijke, zelfgemaakte zalmpate. Hij vangt de zalm in het Michigan Meer en heeft een geheim recept voor de pate. Dad weet, dat ik er dol op ben, dus hij bewaart altijd een bakje, als hij weet, dat wij komen.

Ons doel was om uiterlijk om tien uur op weg te gaan. Wonder boven wonder (en het is echt een wonder!) zitten we al om kwart voor tien bepakt en bezakt klaar!

Het eerste stuk van de route voert ons langs allerlei boomgaarden. Ik kan me zo voorstellen, dat veel Nederlandse emigranten zich hier vestigden, omdat het landschap hen aan hun thuisland deed denken. Het lijkt hier wel de Betuwe!

Na een half uurtje bereiken we de snelweg, de 131 naar het noorden. Iedere keer, als we een autorit buiten de grote steden maken, valt het me op hoeveel onbewoond gebied er in dit land is. Nu ook weer, er is mijlenver geen stadje of dorpje te bekennen.

We hebben voor de heenweg de snelste route verkozen, maar dat betekent ook saai landschap. Hopelijk hebben we terug tijd de mooie route langs het Michigan Meer te rijden. Hoe verder we naar het noorden rijden hoe "lente-achtiger" de natuur wordt. De meeste bomen zijn coniferen en dennen, maar de rest is nog maar net aan het uitlopen. Dat zal nu wel gauw gaan, want het is 32 graden vandaag! Het is hier warmer, dan in Virginia op het moment!

Rond het middaguur stoppen we voor een potty break en drankjes. We zijn ongeveer halverwege en besluiten ook gelijk de meegebrachte lunch te nuttigen. Ik koop er een enorme "hot dill" augurk bij, die uit deze buurt komt. Nou, dat "hot" zal ik weten, een half uur later branden mijn lippen nog! Maar lekker is het wel!

Hoe noordelijker we komen, hoe meer het landschap glooit. Uitgestrekte dennenbossen en mooie meertjes lijnen de I-75. Zonder oponthoud arriveren we een paar uur later bij de Mackinac Bridge. Aan onze linkerkant zien we het Michigan Meer en aan de rechterkant het Huron Meer.


Als we deze mooie brug over zijn, is ons hotel ook gauw gevonden. We logeren in Best Western Harbourpointe. Op het bord voor het hotel staat: "We're not expensive, we just look that way" en dat is waar!

Het is een mooi nieuw motel aan het Huron Meer. Dad en Kai krijgen een kamer en wij delen er een met de meisjes. Wij krijgen er nog een "rollaway" bij. Het zijn grote kamers met prachtig uitzicht op het meer en Mackinac Island.

Gauw frissen we ons op en rijden dan naar de Star Line ferry. Het is vijf voor drie en de volgende hydrofoil boot gaat op het hele uur. Hoe hebben we het zo precies voor elkaar gekregen! We betalen de $24 retour per persoon (Saskia is weer even twaalf en dus halve prijs) en binnen het halve uur leggen we bij Mackinac Island aan.

Het sjieke Grand Hotel is vanaf het water goed te zien. Ook liggen er prachtige landgoederen in de heuvels. Opvallend zijn de prachtige seringenbomen. Later horen we, dat er 14 verschillende soorten zijn. Katja en Kai zijn hier nog nooit geweest, Rick, Saskia en ik wel, maar tien jaar geleden.

Mackinac Island staat bekend om zijn fudge en we hebben best zin in een snack. Bij Ryba's Fudge Shop kiezen we ieder een smaak uit. Ik ben saai, want ik hoef er geen noten of pindasmaak in en kies simpel vanille. Het smaakt super. Het heeft wel wat weg van zachte borstplaat en is heel machtig. Een klein blokje is voor mij genoeg.


Mackinac Island is autovrij. Je kunt overal fietsen huren of rijtuigtaxi's nemen. Wij besluiten een rondleiding per rijtuig te nemen. CJ en twee witte knollen zijn onze gidsen. CJ vertelt over zichzelf, dat hij uit Iowa komt en over de paarden, dat er meer dan vierhonderd werkpaarden op het eiland zijn. Drie verschillende rassen, de lichtere paarden trekken de taxi's, de wat zwaardere paarden met zijn tweeen de rijtuigen, waar wij nu inzitten en de grootste en zwaarste paarden met zijn drieen de grootste rijtuigen (waar we later op overstappen).

We komen als eerste langs het Grand Hotel. Dit heeft de langste "porch" ter wereld. Het is ook bijzonder duur en om er te eten moeten mannen in pak en dames in rok gekleed. Helaas, wij zijn allemaal in korte broek, dus komen niet in aanmerking. Leuke weetjes zijn, dat het plafond van de porch hemelsblauw is geverfd, om te voorkomen, dat vogels er nesten bouwen en er visdraad tussen de kolommen is gespannen om te voorkomen, dat vleermuizen de porch opvliegen. Het visdraad doet hun sonarsysteem denken, dat er een muur staat.


De architectuur op het eiland is kleurig en Victoriaans. Het is allemaal bijzonder goed onderhouden. Je waant je zo weer 100 jaar terug in de tijd hier met die paarden en fietsen, zonder het lawaai van verkeer. Het heeft een enorme charme moet ik zeggen.

Bovenop de heuvel verwisselen we van rijtuig. De nieuwe is groter en wordt door drie nog grotere paarden getrokken. Ann is onze gids en nu rijden we door het State Park. Dit was om te beginnen het tweede National Park in de VS, na Yellowstone, in 1895.

Wat opvalt zijn de mooie wilde bloemen overal. Vergeet me nietjes, wilde rozen en een soort orchidee onder anderen. Ann vertelt ook over de wilde dieren, die op het eiland wonen. Dat zijn vooral kleine dieren. Herten komen soms, maar vertrekken dan in de winter weer over het ijs van het meer.

We stoppen om foto's te nemen van Arch Rock en het uitzicht van daarboven. Dan dalen we langzaam terug af naar het stadje. Bij Fort Mackinac stappen we uit. Rick, Katja, Kai en ik gaan het fort, daterend uit 1780, verkennen (toegang kost $10.50). Dad (die het al vaak heeft gezien) en Saskia lopen alvast terug naar Main Street.


Het fort is interessant en ook weer heel goed onderhouden. De originele stenen gebouwen zijn wit geverfd, de houten gebouwen licht bruin. We zien het schooltje ingericht als toen. In het ziekenhuisje horen we over tb. Op de heuvel wordt een kanon afgeschoten door in kostuum geklede mannen. Na iets meer dan een half uur hebben we het wel gezien en lopen naar beneden naar Main Street.


Onderaan de heuvel wachten we op Dad en Saskia, die al snel aan komen lopen. We hebben allemaal trek. In het Chippewa hotel heeft het Harbor View restaurant een tafeltje voor ons zessen op hun terras.

We beginnen met een whitefish dip, want whitefish is de vis, die hier in de meren wordt gevangen. Dad neemt het ook als hoofdgerecht, maar Rick, Katja en ik vinden hun varkenshaas te lekker klinken. Die komt met zoete aardappelpuree en asperges. Kai krijgt het voor elkaar een hele varkensrib naar binnen te werken! We smullen allemaal.


Helaas vissen we dit keer net naast het net met de veerboot. Na zes uur gaan ze nog maar elk uur en we missen die van zeven uur net. We lopen wat rond in het stadje en kijken in souvenirswinkeltjes. Dan moeten we even onze voeten in het Huron Meer doen om te zien hoe koud dat is. Een stuk kouder, dan het Michigan Meer bij Muskegon, dus!

Als we op de veerboot zitten is er nog even een oefening. Er ligt een band in het water, die een overboord gevallen passagier moet voorstellen. Een van de medewerkers gaat hem "redden". Met veel humor krijgt de band dan op het deck ook nog CPR!

Terug in het hotel genieten we van het uitzicht en de zachte golfslag van het meer. Saskia wil eigenlijk zwemmen, maar niemand anders heeft daar puf voor. Ze wenst weer eens, dat ze een broer of zus van haar leeftijd zou willen of een vriendin mee. Gelukkig brengt de "bonfire" met marshmallows, die dit hotel iedere avond houdt, de glimlach terug op haar gezicht.

Na deze fantastische dag gaan we straks vroeg slapen, want morgen staat het verkennen van een deel van het "Upper Peninsula" op het programma.

Voor de rest van de foto's van dit mooie eiland, klik hier.