Grand Haven

Vannacht is er een envelop onder onze deur geschoven. Die bevat een net briefje met excuses voor het ongemak van gisteravond en een coupon voor een gratis ontbijt beneden. Natuurlijk gaan Rick en ik daar gebruik van maken.

Het is zeker een stuk lekkerder, dan de McDonald's! We bestellen allebei eggs Benedict zonder de Hollandaise saus en delen een grote kom met vers fruit. Het smaakt heerlijk, zo mag onze kamer wel vaker niet schoongemaakt worden!

Bij Dad is alleen Saskia wakker. Kai en zij hebben slecht geslapen. In hun kamer boven was het snikheet. In de basement is het een stuk koeler, maar moeten ze op de uitklapbank. Die is niet echt breed genoeg voor twee. Als oplossing slepen Kai en Rick nu de matrassen van boven naar beneden. Hoe Dad slaapt in die vochtige hitte is ons een raadsel.

Van thuis heb ik mijn gewichten en de Wii meegesleept, dus die ga ik ook gebruiken. Ik doe bijna een uur Sports Active met vijf en vijftien pond gewichten. Het heeft zo veel weg van Sharon's trainingen. Ideaal voor op reis!

Intussen hebben de anderen een plan voor de excursie van vandaag gemaakt. We gaan naar Grand Haven. Alleen Kai is daar vorig jaar met Dad geweest. Dad gaat niet mee, want hij moet nog van alles aan zijn zeilboot en motorboot doen.

Net voor twaalven gaan we op weg. Ik voer Main Street in het stadje in de GPS in, denkend, dat dat wel in het centrum zal liggen. We nemen de US 31 naar het zuiden, richting Holland. De namen op de billboards hier zijn ook vaak Nederlands. Helaas zit een bezoekje aan Holland er deze reis waarschijnlijk niet in. Ik vind de Dutch Village daar altijd wel grappig.

Na een kwartiertje bereiken we Main Street in Grand Haven. Er staan hier de mooiste huizen langs het strand van het Michigan Meer! Prachtige architectuur, deze mensen hebben geld! Maar... de weg loopt dood bij een kanaal en aan de overkant zien we, dat daar de bedrijvigheid is.

Om daar te komen moeten we helemaal terug naar de US 31! Duidelijk is "Main Street" geen garantie voor het centrum. Al gauw rijden we het toeristische gedeelte van Grand Haven binnen. Hier is het een drukte van jewelste. Het is duidelijk een badplaats, want iedereen heeft een badpak aan onder zijn of haar kleding.

Wij hebben geluk, want er gaat net iemand weg, waardoor we centraal kunnen parkeren. Op het terrasje van Dee-Lite krijgen we een tafeltje. We bestellen van hun lekkere sandwichmenu. Het eten laat op zich wachten, maar smaakt dan wel extra goed. Er blijft weinig van mijn Aziatische kipwrap over, in ieder geval! Ook de anderen smullen.


Na het eten lopen we nog even naar de waterkant. Ik wil graag foto's van de vuurtorens maken, maar die zijn te ver voor Saskia om te wandelen. We proberen met de auto dichterbij te komen, maar het is afgeladen vol. Het State Park, waar het openbare strand is, is zelfs gesloten, omdat het over zijn capaciteit heen is.

Helaas, dus, geen vuurtorenfoto's voor mij dit keer. Dit is een plaatsje, waar we de volgende keer hier zeker weer heengaan. Op de terugweg naar huis tanken we benzine voor de lange rit morgen. Ook schraap ik de insektenlijkjes (of zijn dat ook kadavers, Marion? ;)) van de voorruit en de voorkant van de van.

We treffen Dad hard werkend aan zijn motorboot aan. We drinken wat met zijn allen op het deck en dan gaan wij op weg naar Ravenna. Daar wonen Ricks favoriete oom en tante, Dick en Mary. Zij hebben ons uitgenodigd te komen zwemmen, waar de kinderen al de hele dag reikhalzend naar uitkijken. Het is dan ook erg warm voor hier, 28 graden.

De rit erheen leidt door het boerengebied van West-Michigan. Rick wijst ons de enige bar, waar zijn ooms hun vertier haalden. Via een onverharde weg rijden we naar hun mooie zelfgebouwde huis. We worden heel hartelijk ontvangen, alsof het niet al meer dan zeven jaar geleden is, dat we elkaar voor het laatst zagen.


De kinderen springen meteen in het zwembad. Ook Rick en ik zoeken al gauw verkoeling. Daarna heb ik een heel gezellig gesprek met Mary. We blijken veel interesses gemeen te hebben, waaronder een fascinatie met kerkhoven.


Dat brengt Rick op het idee om ons de graven van zijn grootouders hier vlakbij te laten zien. Na een paar heel gezellige uren nemen we afscheid van Dick en Mary. Daarna neemt Rick ons mee op een "trip door Memory Lane" langs het vroegere huis van zijn grootouders, de bowlingbaan en het kerkhofje, dat zo groot is als een postzegel.

Hier is ook een deel familiegeschiedenis te zien. Ricks grootvader Ellsworth Engle ligt begraven naast zijn broer Neil Engel. De kinderen uit het (grote) gezin van Ricks overgrootouders hebben verschillend gespelde achternamen. "Engel" was de juiste spelling, maar op sommigen van de geboortecertificaten werd het verkeerd gespeld, waardoor de nazaten van die kinderen voortaan met "Engle" door het leven gingen.


De broers



Vlakbij Dad's huis bestellen we avondeten van de Bear Lake Tavern. De grote lekkernij hier is de vissoort "perch" (baars?), die enkel gefrituurd wordt geserveerd. Rick en Kai doen zich er tegoed aan, maar ik kies de uitheemse mosselen met groentes en linguini.


Bear Lake



We zitten tot zonsondergang buiten en zien onder anderen een kolibri langs vliegen. Katja en Kai gaan erop uit, Kai op de fiets, Katja op de skates. Het blijft hier in het noorden veel langer licht, dan bij ons.

Rond tienen gaan Rick en ik weer richting hotel. Daar pakken we in voor morgen, want dit is onze laatste nacht hier. We maken het niet laat, want morgen willen we vroeg op weg. Althans, zo vroeg als de tieners ons toelaten, ik gok op half elf (al hebben we hen half tien verteld).