dinsdag 30 juni 2009

De terugreis

Wat een luxe was deze suite met twee kamers in de Homewood Suites! Ik heb werkelijk heerlijk geslapen en al veel te snel komt Rick ons wakker maken. Het hotel serveert een gratis ontbijt, maar enkel tot negen uur. Saskia is te moe en gaat niet mee, maar Katja en Kai staan waarempel op!

Dat is niet voor niets, want ook het ontbijt hier is een van de beste gratis ontbijten, die we ooit hebben gehad. Er is roerei (lekker ook nog, wat lang niet altijd het geval is), warme chocolade scones, sausage, corned beef hash (een van mijn favorieten!) en bacon. Bovendien kun je je eigen wafel maken en is de koffie lekker sterk. Voor Saskia nemen we een nog warme chocolade muffin, die net uit de oven komt, mee naar boven.

We hebben vannacht de fietsen op de van gelaten en gelukkig zitten die er nog op. Het weer inpakken en uitchecken zijn we zo gewend, dat het vrijwel geen tijd kost. Voor de streeftijd van tien uur zijn we dan ook klaar om verder te rijden.


Ze hangen er nog!

Voor de terugweg hebben we besloten de mooiere, maar wel wat langere route via Columbus, de hoofdstad van Ohio, en de bergen van West-Virginia te gaan rijden. Het weer is droog, maar bewolkt, wat wel lekker rijdt.

Bij de eerste de beste Starbucks gaan we door de drive-thru voor meer koffie. Om te beginnen voert onze route ons door het midden van Ohio via de I-75 en dan de 23. Eindeloze maisvelden zijn het uitzicht. Het is mooi om zo er doorheen rijdend te zien, maar ik kan me zo voorstellen, dat het doodsaai is, als dit altijd je uitzicht is!

Opeens ziet Rick, dat we nog maar voor tien mijl benzine in onze tank hebben! Alles wat we om ons heen zien zijn grote boerderijen. Zelfs de GPS geeft geen uitkomst, er staat geen benzinestationplaatje in de buurt. Gelukkig zie ik de M van Marathon in de verte. Poeh, dat was even spannend, ik heb nog nooit gereden tot er volgens de meter nog maar drie mijl aan benzine in de tank zit! Kennelijk is dat computertje wel accuraat.

Bij Columbus stoppen we voor de lunch. Rick, Kai en Saskia kiezen White Castle en Katja en ik de gezondere weg: de ernaast gelegen Panera. Toch kan ik het niet laten een mini-hamburgertje van White Castle te eten. Dit zijn de enige hamburgers, die ik echt superlekker vind. Maar goed, dat er geen White Castle in onze buurt zit!

Van Panera bestel ik mijn favoriete champignonsoep en een halve Fuji appel met kip salade. De combinatie van kip en appel is lekker fris en de appeldressing smaakt als "ouderwetse" vinaigrette. Ik ben blij met restaurants als Panera, Cosi en Potbelly, die steeds vaker langs de snelwegen te vinden zijn. Het is een welkome afwisseling van de "gewone" fast food restaurants. Katja en ik hebben ons eten eerder, dan de anderen!

Al gauw na Columbus verandert het vlakke boerenlandschap in beboste heuvels. We nemen de interstate 70 naar het oosten. Rick en ik luisteren naar "The Venetian Betrayal" van Steve Berry, dat deels in Amsterdam speelt. Dit audioboek vind ik veel makkelijker te volgen, dan dat van de heenreis. Het zal mijn type A persoonlijkheid zijn, de verkorte versie gaat veel sneller.


De heuvels zijn allemaal bedekt met een dicht woud

In Wheeling, West Virginia, een leuke oude plaats langs de rivier, rijden we West-Virginia binnen. Daarna rijden we een stuk door Pennsylvania om via de I-79 South West-Virginia weer in te gaan. Dat laatste is fijn, want hier is de snelheidslimiet weer 70 mijl per uur, terwijl die in Ohio en Pennsylvania 65 mijl per uur is. Op zo'n lange tocht scheelt dat net weer iets.


Iedere staat heeft zo'n welkomstbord

In Morgantown neem ik het stuur van Rick over. Hier gaan we de I-68 op, die in Maryland een "scenic byway" wordt genoemd. En terecht, de mooiste landschappen gaan aan ons voorbij. Dit is een van de mooiste interstates, die wij hebben gereden, zowel qua uitzichten, als qua wegdek.


We zien allerlei dreigende luchten, maar houden het voornamelijk droog. Pas op de Washington Beltway krijgen we een fikse bui over ons heen. Gelukkig komen we net aan het einde van het spitsuur aan, dus het verkeer valt alles mee. Om tien voor half acht rijden we de brug over de Potomac over en zien we het begeerde "Welcome to Virginia" bord! We zijn thuis!

Wat was het een leuke vakantie, zeker geen saai familiebezoek! Zoals Ricks oom op mijn Facebook schreef, we hebben meer van Michigan gezien, dan hij, die er woont (is niet waar, hoor, zij reizen veel in de staat). Dad is waarschijnlijk aan het bijslapen, die is niet aan zoveel actie gewend. Net hier thuis zien we, dat Tammy nog drie flessen van hun eigengemaakte wijn in onze bagage heeft gestoken, waaronder bosbessenwijn. Hun gastvrijheid was werkelijk hartverwarmend! Hopelijk kunnen wij hen hier spoedig onthalen, Tammy en ik maakten al plannen voor de Virginia wijngaarden.

Iedereen bedankt voor het meelezen en de leuke commentaren. Ik had niet altijd veel internet om erop te reageren, maar las ze iedere ochtend met plezier. Morgen schrijf ik verder in mijn "gewone" blog.

12 opmerkingen:

Anoniem zei

Fijn dat jullie het zo goed hebben gehad en weer veilig thuis zijn.
Ik heb vandaag mijn laatste werkdag en dan 4 weken vakantie! Heel veel zin in,

groet, Annebep

Petr@ zei

Jullie hebben een goede combi gemaakt van vakantie en familiebezoek.

En wat een verrassend leuke staat is Michigan, nooit geweten.

Wat lief van Tammy dat ze stiekem een paar flessen wijn heeft meegegeven.

Anoniem zei

Fijn dat jullie weer gezond en wel thuis zijn.
Ik heb weer met plezier gelezen en een "onbekend" stukje Amerika leren kennen.
Groet, Bea

marielle zei

Wat leuk om zo een stukje van jullie vakantie te volgen, erg leuk en onderhoudend geschreven.
Krijg zo ook erg veel zin in onze eigen vakantie,a.s maandag vertrekken we voor 12 dagen naar florida.
En door jullie reisverslagen van florida te lezen heb ik erg veel bruikbare tips opgeschreven.

Groeten Marielle uit Santpoort

naomi overdam zei

Hallo
Welkom thuis

Wat leuk om op deze manier de staat michigan te leren kennen. Is voor toeristen erg onbekend. Maar wel erg mooi. Heb echt weer van je verhalen genoten. Ga nu nog even van het Hollandse zonnnetje genieten voor vrijdag hier het omslaat.

groetjes naomi

Anne-Sophie zei

Prachtige reis. Bedankt voor het leuke verslag!

Petra S. zei

Ah jammer, deze vakantie is alweer voorbij. Wat een leuke verrassing dat Tammy flessen heeft verstopt. Proost en welcome home. Ik denk dat Cosmo erg blij zal zijn om jullie weer te zien.

Martin zei

Ondanks ik niet elke dag reageer (maar wel mijn best doet om zo nu en dat te reageren), lees ik wel elke ochtend jullie blog. Elke keer weer sta ik er van te kijken hoe je je dag zo levendig, tot in de details kunt weergeven. Je hebt nu totaal toch zeker wel een 24-delige encyclopedie bij elkaar geschreven denk ik? LOL!

Het was leuk jullie te volgen. Ik ben ook vaak in Michigan geweest voor mijn werk en heb er destijds (toen wij nog in Illinois woonden) er kris kras met de auto rondgereden. Plaatsjes als Holland heb ik ook gezien, of beter gezegd, ben er langsgereden.

Marjon zei

Eindelijk heb ik even tijd gevonden om de laatste dagen van je reis te lezen (het zijn ook zulke lappen tekst:) )
Wat een leuke gezellige familievakantie hebben jullie gehad. En wat leuk om van alles over een staat te lezen die op het forum nooit langskomt in de reisverslagen. Jullie hebben me in ieder geval nieuwsgierig gemaakt naar de staat waar een deel van mijn oma's broers en zussen terecht zijn gekomen. Wie weet zit een bezoek er voor ons ook ooit nog eens in.

Anja zei

Welkom thuis, na een heerlijke vakantie is het altijd fijn thuiskomen vind ik.
Het was leuk om jullie "te volgen" en zo Michigan te zien.

Petra zei

@Annebep -- een heel fijne vakantie gewenst!

Cisca zei

Wat leuk om zo alles mee te hebben kunnen lezen. Voor mij voor het eerst dat ik 'live' één van je vakantieblogs heb gevolgd.
En ik hou ook zo van Panera en Cosi. Heerlijk, en inderdaad toch wel iets gezonder dan al die andere fastfood restaurants. Van White Castle heb ik trouwens nog nooit gehoord. Blijkbaar komen die hier in de buurt niet voor.